منیر بشیر

منیر بشیر در سال ۱۹۳۰ یا به روایتی دیگر بین ۱۹۲۸-۱۹۳۰ در موصل عراق از پدری آشوری و مادری کرد به دنیا آمد. پدرش عبدالعزیز بشیر و برادر بزرگترش جمیل بشیر از شهرت خوبی به عنوان تکنواز عود و خواننده برخوردار بودند.پدرش در راه ترویج و باز شناسی ساز عود تلاش زیادی کرد و معتقد بود نوازندگی عود همان نقشی را که پیانو در موسیقی اروپایی بازی می کند در موسیقی عرب دارد.پدرش آموزش او را در سن ۵ سالگی آغاز نمود. منیر بشیر ساز ویلون سل و عود را انتخاب نمود و توانست در سن ۶ سالگی به کنسرواتوار بغداد که توسط شریف محی الدین حیدر (۱۸۹۲-۱۹۶۷) تئوریسین بزرگ موسیقی شرقی در قرن بیستم در سال ۱۹۳۴ تاسیس شده بود وارد شود.وی خیلی زود دانشنامه خود را دریافت کرد و توجه خود را بر جمع آوری و حفظ موسیقی سنتی کشورش معطوف ساخت.

به سبب آمیختگی سبکهای مختلف موسیقی در شمال عراق وی بواسطه شرایط محیطی با موسیقی بیزانسی ، کردی ، آشوری ، ترکی ، فارسی ، موسیقی سنتی عهد خلفای عباسی رو برو بود. در سال ۱۹۵۱ در آکادمی هنر های زیبای بغداد مشغول تدریس شد و همزمان وظایف مختلفی را در رادیو بر عهده گرفت.

در ارتباط با کشورش از یک طرف ریشه عمیقی در میراث غنی فرهنگ بین النهرین داشت و از جهت دیگر بر خلاف میل باطنی اش بخصوص در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ به دلیل اوضاع سیاسی کشورش مجبور بود در بیرون از کشورش کار کند. شهرت و آوازه ش به لبنان رسید و در سال ۱۹۵۳ به بیروت سفر کرد و با نوازندگی خود خواننده افسانه ای لبنان فیروز را با گروهش همراهی کرد و بعد ها به عنوان مدرس در آنجا تدریس کرد.

در سال ۱۹۵۴ اولین رسیتال خود را در استانبول اجرا کرد و سال بعد در تلویزیون عراق به اجرای موسیقی پرداخت و توانست خود را به عنوان تکنواز عود معرفی نماید. در سال ۱۹۵۷ چندین تور در کشور های اروپایی اجرا کرد. وجود مشکلات و سختی کار او به عنوان موسیقین او را مجبور به ترک کشورش کرد و پس از اسکان موقت در بیروت در ابتدای دهه ۱۹۶۰ بطور دائم در بوداپست مقیم شد و محلی را برای زندگی برگزید که تا آخر عمر در آنجا زندگی کرد. وی در مجارستان ازدواج کرد و پسرش عمر بشیر که یکی از نوازندگان خوب عود می باشد در سال ۱۹۷۰ در پایتخت مجارستان به دنیا آمد. این شهر برایش جالب و جذاب بود نه تنها بخاطر وضعیت آن بعنوان یک شهر بزرگ موسیقی در اروپا بلکه بخاطر ایجاد فرصت تحصیل در کنسرواتوار فرانتس لیست زیر نظر Zoltan Kodaly برای او تا اینکه در سال ۱۹۶۵ دکترای خود را در رشته موزیکولوژی گرفت. Kodaly برای محافظت از آهنگهای سنتی مجارستانی با Bela Bartok همکاری داشت و این می توانست رابطه بسیار خوبی با اهداف منیر بشیر در جهت مشغولیت او به موسیقی محلی عراق داشته باشد.

بیشتر ضبط کارهای او در اروپا انجام شد. در سالهای آخر قصد داشت پسرش عمر بشیر را بعنوان جانشین موسیقایی خود قرار دهد و در سال ۱۹۹۴ یک ضبط دو نفره با پسرش انجام داد که اجرایی سنتی با تکنیک استادانه ابتکاری بود.

در ایران نیز کاستی به نام نوای عود از موسسه چهار باغ در بهار ۱۳۸۳منتشر شد که کنسرت وی در کلیسای ماتیس بوداپست است در توضیحات این کاست چنین می خوانیم:((منیر بشیر به سال ۱۹۳۰ در یک خانواده معمولی متولد شد.پدرش نجار فقیری بود که عود را به زیبایی می نواخت و مقامهای موسیقی سنتی خاور میانه را به صورت سینه به سینه فرا گرفته بود. منیر عشق به هنر را از او به ارث برده بود عبدالعزیز پدرش مبلغ کلیسای آشوری موصل بود و منیر در ابتدا توسط او با علوم مذهبی و مراسم نماز گزاری آشنا شد و خود خادم همان کلیسا گردید.وی گفته که ریشه های مذهبی باعث ارتقاء هنرش شده و این ریشه ها را در موسیقی عربی یافته است.او با عود-یک ساز زهی مضرابی-با انگشتان جادویی چنان می نوازد که انسان را بیش از پیش به خدا نزدیک می کند دنیایی که منیر بشیر خلق کرده با حالت طرب و خلسه (که قدما با آن بخوبی آشنا بوده اند) به اوج می رسد. منیر بشیر شیوه ای برای اظهار تمام این حالات یافته که هیچکس تا کنون جرات بیان آن را نداشته است.به هر حال کسی نباید علم ، تجربه و استعداد فراوان وی را در تفسیر تعالیمی که از منابع سنتی دریافت کرده و رشد و بلوغ فکری او را موجب شد فراموش کند. در سی سال گذشته منیر بشیر کنسرت های موفقی را در بزرگترین پایتخت های دنیا اجرا کرده است. آخرین کنسرت او در ۱۱ اکتبر ۱۹۹۲ در کلیسای ماتیس بوداپست(مجارستان)اجرا شد. این کلیسا در قرن ۱۳ ساخته شده و یکی از مشهورترین مکانهای دینی این کشور می باشد. جمعیت زیادی گرد آمده بود تا عود را به همراه ارگ کلیسا(به نوازندگی موسیقیدان بزرگ جانوس سبتین که با شوق فراوان می نواخت) بشنوند. در انتهای این اجرا خواننده مشهور اپرا جولیا پازتی آخرین آهنگ منیر بشیر(مقام نهاوند)را همراهی کرده است.))

منیر بشیر در سال ۱۹۹۷ در حالیکه قصد انجام یک تور در مکزیک را داشت بر اثر نارسایی قلبی در سن ۶۸ سالگی در بوداپست درگذشت.

چگونگی تمرین موسیقی از دیدگاه استاد ناظم پور

چگونه به تمرین موسیقی بپردازیم

- یک جلسه تمرین در چه صورتی می تواند موثر باشد

بایستی به گونه ای باشد که اولا در آن تمرکز وجود داشته باشد دوم اینکه هدفمند باشد و نکته سوم اینکه وقت مناسبی داشته باشد. نوازنده باید بتواند تمرکز کند و حواس خود را جمع نوازندگی کند، کنترل بدنش را داشته باشد(طرز نشستن - طرز ساز دست گرفتن - فرم انگشت گذاری) برای ایجاد تمرکز بایستی Meditation کند و بوسیله خود هیپنوتیزم ذهن خود را در هنگام تمرین متمرکز نماید. یکسری اتودهای کوچکی هستند که نوازنده در ابتدا جهت دست گرمی میتواند انجام دهد ولی به استراحت بین تمرینها نیز بایستی توجه شود یعنی پس از ۱۰ دقیقه اتود زدن ۲ دقیقه استراحت داشته باشیم. استراحت در موسیقی بگونه  ای است که دستها بصورت آویزان قرار می گیرد تا خون کاملا جریان پیدا کند. نوازنده برای موفق شدن باید ورزش کند تا همیشه بدنی آماده داشته باشد و دچار دردهای مزمن ستون فقرات و مفاصل نگردد.

- میزان های یک قطعه را چگونه می شود تمرین کرد

نظریه های زیادی در دنیا برای این کار داده شده است ولی اعتقاد من این است که مثلا اگر نوازنده بخواهد در میزان دوم مشکلش را حل نماید (به شرطی که تکنیک خاصی نداشته باشد مثل یک پاساژ که باید جداگانه تمرین شود) بایستی از میزان اول دوباره تمرین را تکرار کرد وبرای میزان سوم نیز میزان اول ، دوم و سوم را تمرین نماییم. چنانچه در میزان دوم اشکالی وجود داشته باشد مجوز رفتن به میزان سوم را به خود ندهیم زیرا در این صورت به شکل یک دید کلی به قطعه نگاه خواهد شد و در کل یک قطعه اجرا می شود ولی در جزئیات آن اشکال وجود دارد.

- عوامل گرفتن سرعت در نوازنده چیست و قطعات سرعتی را چگونه باید تمرین کرد

قبل از هر چیز این را بگویم که یک نوازنده خوب حتما نوازنده ای نیست که سرعتش زیاد باشد. ۷ عامل نشان دهنده توانایی یک نوازنده می باشد که یکی از آنها سرعت است.از عوامل بالا بردن سرعت در نوازنده در درجه اول ورزش میباشد. بایستی بدن سالمی داشته باشد و هیچگونه اعتیادی به مواد مخدر و سیگار نداشته باشد.دارای تغذیه و خواب مناسبی باشد. حرکات ورزشی را فقط در حد آمادگی و قوی کردن عضلات انجام دهد و از فشار آوردن بیش از حد بپرهیزد.بعد نوبت به تمرین موسیقی می رسد مانند زدن اتودها و گامها به این صورت که از سرعت کم به زیاد و هر روز تمرین شود. در جلسات تمرین بخشی را به تمرینات سرعتی اختصاص دهیم زیرا سرعت به آرامی اتفاق می افتد و در طول سالها نوازندگی یک نوازنده سرعتی خواهد شد.

- آیا اتود و قطعه را می توان با هم تمرین کرد

معمولا برنامه مناسب تمرین موسیقی برنامه ای است که چندین اتود و چندین قطعه را با هم در طول روز انجام داد ولی استراحت ۲ الی ۵ دقیقه بین آنها را رعایت کرد. اگر شما یک قطعه را تمرین کنید تکنیک شما رشد سرطانی پیدا می کند از یک جهت قوی می شود و از جهات دیگر فراموش خواهد شد. تمرین خوب تمرینی است که در بر گیرنده تمامی تکنیک هایی باشد که نوازنده در آن سطح به آن نیاز دارد شامل پاساژ ، گام ، اتود و ... اگر نوازنده در سطح عالی و ممتاز باشد به اعتقاد بنده بایستی پس از تمرینات خشک موسیقی همه چیز را فراموش کرده و ذهن را آزاد بگذارد و حداقل یک ساعت بداهه نوازی کند تا اینکه این تمرینات و اتودها باعث انجماد ذهن و رشد نکردن قوه خلاقیت او نشود. آزمون و خطا ها به اندازه اتودها در نوازندگی مهم هستند. نوازندگانی که ساز آنها لهجه خاص خودشان را دارد کسانی هستند که اهل آزمون و خطا بوده و با سازشان زیاد پرواز کرده اند و کم کم شخصیت خود را پیدا نموده اند.

- نظر شما در مورد ضبط کردن تمرینات از دست استاد

اگر در ابتدای فراگیری موسیقی باشد من توصیه نمی کنم چون به نوعی تاثیر منفی خواهد گذاشت ولی اگر در حدی رسیده باشد که نوازندگی او قابل قبول باشد باید این اتفاق رخ دهد برای اینکه شاید مدرس به  بعضی از چیزها اشاره نکند ولی به سبب وجود آن در پنجه هایش اجرا کند و دوم اینکه واقعا چیزهایی وجود دارد که نمی شود آن را ثبت کرد مانند فشار سیمها ، فشار مضراب و حالت های دیگر که فقط از طریق حس و گوش می شود دریافت کرد.

- نظر شما در مورد ضبط کردن قطعه ای که هنرجو اجرا کرده و شنیدن مجدد آن

اتفاق بسیار خوبی خواهد افتاد و می تواند خیلی موثر باشد.

- برای حفظ کردن یک قطعه چکار باید کرد

بایستی در ابتدا یک دید کلی به قطعه داشته باشیم یعنی در چه قسمت هایی ریتم ، مایه ، گوشه عوض خواهد شد و هنگامی که شناخت کلی پیدا کردیم برخورد جزئی داشته باشیم و اجزای قطعه را آنالیز کنیم مثلا این جمله فاصله پنجم آن هم تکرار شده که از همه اینها مهم تر تکرار زیاد عملی آن است.

- برای ماندگاری قطعاتی که قبلا تمرین شده چکار باید کرد

در برنامه ریزی که یک نوازنده دارد بایستی یک قطعه را هفته اول بطور مداوم اجرا نماید و در هفته بعد که قطعه جدیدی را تمرین می نماید حداقل ۱۰ بار قطعه قدیمی را اجرا نماید تا پس از یک ماه که دیگر تکرار آن یکبار در یک ماه کافی خواهد بود.

- چه راهکار های ابتکاری پیشنهاد می کنید

آنچه مهم است باید برنامه منظم تمرین داشته باشد ولی محل تمرین را عوض نماید و روی یک صندلی نا مناسب تر به اجرا بپردازدو دائما فضا و موقعیت را عوض نماید تا از نظر روانشناسی شرطی نشود و آمادگی هر گونه تغییری را در هنگام اجرا بر روی صحنه داشته باشد بعنوان مثال نوازندگان فلوت از یکماه مانده به اجرا سعی می کنند در همه حالات نوازندگی کنند(ایستاده، خوابیده،نشسته،در روشنایی،در تاریکی و ...) و بدن خود را برای هر گونه تغییری آماده می سازند.

- چه وقت یک قطعه را می توان برای اجرا مناسب دانست

این تجربه شخصی من است که هر گاه یک نوازنده بتواند از ساز خودش لذت ببرد بداند که اگر روی صحنه برود موفق خواهدبود و اگر توانستید با ساز اشکهای خود را در بیاورید مطمئن شوید قادر خواهید بود بر روی صحنه اشک دیگران را هم در بیاورید. نوازنده ای که بخواهد با پاساژ زدن های سریع و تند زدن فقط به اصطلاح روی مخاطب را کم کند و خودش را به نوعی نشان بدهد قطعا در موسیقی محکوم به شکست خواهد بود و اثرش جاودانه نخواهد بود و لذتی ایجاد نمی کند.نوازنده ای که در یک کلام صداقت داشته باشد و با این قصد روی صحنه برود که با هر ابزاری که در اختیار دارد حال مخاطب را برای لحظاتی به حال خوش تبدیل کند و به دنبال اهداف مادی نباشد موفق خواهد بود.

- تجربیات خود را برای رسیدن به شرایط ایده آل روحی قبل از اجرا بیان کنید

من قبل از اجرا خود هیپنوتیزم می کنم و یک ساعت قبل از اجرا با هیچ کس حرف نمی زنم و سعی می کنم در شرایط گل و بلبل بسر برم معمولا در اجراها با مشکلات زیادی روبرو خواهیم بود ( گرفتن مجوز ، مشکلات صدا برداری ، نور و ...) نوازنده بایستی فقط در فکر این باشد که رسالت خود را به انجام برساند و این احساس را نداشته باشد که می خواهد یک کار مکانیکی انجام دهد بلکه احساس کند در خانه خود می خواهد با مردم درد دل کند. من روی صحنه ابتدا به مخاطبان نگاه می کنم و خیلی وقتها شده برنامه ام را عوض کرده ام و منصرف شده ام از اجرای قطعه ای که شاید گل کارهایم بوده و احساس کرده ام حال مجلس این نیست و قطعه دیگری را اجرا کرده ام و این را بدون اغراق و ادعا می گویم که تا کنون حتی یک اجرای نا موفق نداشته ام و این را از تشویق مخاطب که نمره ای است برای نوازنده می شود تشخیص داد. تشویقی که از سر تکلیف باشد تا تشویقی که توانسته باشد بند بند وجود مخاطب را به هم بریزد کاملا متفاوت است.برای شروع اجرا در صحنه بایستی چشمها را بست و اولین مضراب نوازنده با اولین ضربان قلب مخاطب یکی باشد لحظه شروع اگر خوب نباشد تا آخر برنامه به خوبی پیش نخواهد رفت. اولین مضراب را من در لحظه ای می زنم که بدانم تمامی ذهنها متوقف شده و آماده شنیدن این مضراب هستند این لحظه خوبی خواهد بود و اگر توانستید مهار ذهن مخاطب را بگیرید تا آخر می توانید آنها را همراه خود داشته باشید.

- با تشکر از شما استاد گرامی و آرزوی موفقیت روز افزون برای شما از اینکه وقت گرانبهایتان را در اختیار بنده قرار دادید بی نهایت سپاسگزارم.

مصاحبه با استاد مجید ناظم پور

مصاحبه ای با استاد ناظم پور در تاریخ ۳۱/۱/۸۶ پس از اتمام کلاسم با ایشان در اصفهان انجام داده ام که جهت استفاده علاقمندان در وبلاگ قرار می گیرد.

- لطفا خودتان را معرفی نمایید

مجید ناظم پور هستم سال ۱۳۵۲ در شهرضای اصفهان در خانواده ای که میانه خوبی با موسیقی نداشتند به دنیا آمده ام.

- از چه موقع به موسیقی علاقمند شدید

حدودا ۳ ساله بودم وقتی تلویزیون موسیقی پخش می کرد چنان مرا تحت تاثیر قرار می داد که تمام شیرازه بدنم به هم می ریخت و هنگامی که خود را با همسالانم مقایسه می کردم متوجه می شدم که این حس در آنها به این شدت وجود ندارد.

-از چه سالی فرا گیری موسیقی را رسما شروع کردید 

در ابتدا موسیقی را به شکل غیر رسمی شروع کردم. مخفیانه توی انباری خانه بر روی پاروهای چوبی که از وسایل قنادی پدرم بود و شیرینی را با آنها توی فر قرار می داد سیم بسته بودم و تمرین می کردم. بعدها به نوازندگی سه تار علاقمند شدم و اولین سه تارم را با دستان خودم ساختم و سپس به فراگیری ساز تار پرداختم. در اوایل دوران دانشجوییم بود که به ساز بربت علاقمند شدم و در اصفهان از کلاس استاد گلستانه استفاده کردم و بعد از آن در تهران در کلاس استاد حسن منوچهری که سالها نوازنده ارکستر پایور بود شرکت کردم . پس از آشنایی با استاد حسین بهروزی نیا به مدت سه سال از کلاس ایشان استفاده بردم. بعدها به نظرم رسید که یک پژوهش بین المللی روی این ساز انجام دهم و در کشورهای عربی از محضر چند تن از اساتید عرب استفاده کردم و هم زمان در مورد تاریخچه و شیوه های آموزش و نوازندگی این ساز تحقیق کردم.

- بربت یعنی چه و نوشتن آن با (ط) صحیح است یا (ت)

در مورد کلمه بربت صحبت های فراوانی شده بعضی معتقدند که بربط از دو جز بر و بط به معنی سینه مرغابی تشکیل شده چون اگر این ساز را از پشت بگیریم شبیه به سینه مرغابی می شود و نظریه دیگر اینکه بربت گرفته شده از باربد نوازنده معروف این ساز در دوران ساسانی می باشد و برخی دیگر معتقدند که بربت از بار بیتوس یا باربیتور اسم یونانی این ساز گرفته شده ولی آنچه مسلم است نظریه اول طرفداران بیشتری دارد و در مورد نوشتن آن حرف (ط) بیشتر مربوط به الفبای عربی می باشد و اگر بخواهیم فارسی بنویسیم بهتر است با (ت) نوشته شود ولی آنچه از همه اینها مهمتر است نوازندگی درست روی این ساز است که هنگام اجرا حس (ط) را ایجاد کند یا (ت). این ساز در تمام دنیا نواخته می شود و هر کسی با موسیقی و فرهنگ خودش روی این ساز اجرا می کند و چون ملودی ها ریشه در رگ و خون آنها دارد قطعا وقتی موسیقی کشور خودشان را اجرا می کنند موفق تر خواهند بود پس ما هم وقتی می خواهیم با این ساز نوازندگی کنیم بایستی ایرانی اجرا کنیم و توجه داشته باشیم که نمی توانیم ادای موسیقی عربی را در بیاوریم.

- تا کنون چه کارهایی را منتشر نموده اید

هنگامی که نوزده ساله بودم اولین کاری را که در استدیو ضبط کردم برای رادیو اصفهان بود. بعدها کارهایی را به صورت کاست ضبط کردم از جمله یک کار بختیاری به نام شال و مینا و کار دیگری که موسیقی سنتی بود و من سه تار و بربت نواختم به نام یار آشنا و کار دیگری که من بربت نواختم یک اثر کردی بود به نام روناک. اولین کار تکنوازی بربتی که انجام دادم راز ساحل بود که همراه با نت آن منتشر شد. قبلا نیز تجربیاتی در ساخت موسیقی متن سریال و تئاتر داشتم. به موازات نوازندگی بربت متوجه شدم که اطلاعات زیادی در مورد تاریخچه این ساز در ایران وجود ندارد و از هر کس می پرسیدم چرا این ساز ایرانی است بیش از سه الی چهار خط بیشتر نمی توانست برایم توضیح دهد و این انگیزه در من بوجود آمد که به شکل بین المللی بر روی تاریخچه این ساز تحقیق کنم. پس از جمع آوری اطلاعات از منابع داخلی تصمیم گرفتم در کشورهای دیگر(سوریه ، مراکش ، ...) به تحقیق بپردازم که شامل بازدید از موزه ها ، مصاحبه با کارشناسان ، مراجعه به کتابخانه های معتبر ، کپی کردن رساله های خطی می شد و حاصل یازده سال تحقیق خود را به صورت کتابی با عنوان مروری بر تاریخ پنج هزار ساله ساز بربت (که شامل تمام سرزمینها از ایران گرفته تا اروپا و کشورهای عربی) آماده ساختم که هم اکنون زیر چاپ می باشد و به زودی منتشر خواهد شد. همچنین چهار جزوه آموزشی نیز برای این ساز طراحی کرده ام که در آینده نزدیک به دست علاقمندان عزیز خواهد رسید. کتاب دیگری که به زودی از من منتشر خواهد شد کتابی است با عنوان کاربرد موسیقی در هیپنوتیزم درمانی که آن را با توجه به رشته ای که تحصیل می نمایم (روانشناسی) نوشته ام.

- جایگاه این ساز را در ایران چگونه می بینید (حال و آینده)

به عقیده من صرف نظر از خوب یا بد در حال حاضر جایگاهی ندارد. این ساز در ایران جایگاه روشن و درخشانی داشته که اکنون دوباره زنده شده و بیش از هفتاد سال از سابقه اش نمی گذرد و با این سابقه هنوز سبک و مکتبی برای آن نداریم. بایستی چند نسل روی این ساز کار کنند تا شیوه نوازندگی خاص خود را پیدا کند. هم اکنون این ساز را در حدود ۹۰ درصد ارکسترها می بینیم ولی بیشتر جنبه تزئینی و پر کردن صدای گروه و اضافه کردن صدای باس گروه را دارد در حالیکه اینکار را با تار باس خیلی بهتر می شود انجام داد زیرا صدای رساتر و قوی تری برای گروه دارد. به نظر من ساز بربت امکانات دیگری دارد که باید از آنها استفاده کرد. قابلیت تکنوازی و اجرای جملاتی را دارد که با سازهای دیگر شاید نتوان انجام داد. متاسفانه آهنگسازان ما هم شناخت درستی از امکانات این ساز ندارند و وظیفه ای که برای بربت نوشته می شود همان کاری است که تارباس انجام می دهد. در مورد آموزش این ساز نیز مدرسین همان تجربیات و تکنیک هایی که بر روی تار و سه تار انجام می شده را بر روی این ساز پیاده می کنند. همان انگشت گذاری ، مضراب و حالات را در صورتی که انگشت گذاری این ساز یک چیز تعریف شده و بین المللی است مثل ساز ویولون که فرق نمی کند با آن چه موسیقی را اجرا کنید مهم این است که یک موسیقی درست و با قدرت بر روی آن اجرا شود. متاسفانه بعضی گرایش پیدا کرده اند که موسیقی عربی را با این ساز بدون شناخت عمیق از موسیقی عرب اجرا کنند که این هم صحیح نمی باشد ولی با این مشکلات من آینده را برای بربت خیلی روشن می بینم چرا که علاقمندان به این ساز زیاد شده اند و اگر همینطور پیش برود می توان آینده خوبی را متصور شد.

- چگونه می شود به این روند کمک کرد

با آموزش درست و داشتن یک دیدگاه صحیح و عمیق نسبت به این ساز

- تا کنون در چه جشنواره های داخلی و خارجی شرکت داشته اید

در جشنواره های یازدهم ، دوازدهم ، سیزدهم و شانزدهم فجر به عنوان نوازنده شرکت داشته ام و کنسرت هایی چه گروهی و چه تکنوازی در شهر های مختلف داشته ام و در مورد جشنواره های خارجی سال ۲۰۰۲ در جشنواره تخصصی عود در کشور مراکش در شهر تتوان شرکت کردم که برنامه ام خیلی مورد توجه و تمجید قرار گرفت و اخیرا در فستیوال عود در کشور عمان شرکت کردم که هم نوازندگی و هم سخنرانی به زبان عربی در مورد تاریخچه این ساز در ایران داشتم و در آینده نزدیک قرار است که در فستیوال عود در کشور سوریه شرکت کنم که در آنجا هم اجرا و سخنرانی خواهم داشت. از سمینارهایی که در داخل ایران جهت معرفی ساز بربت داشته ام می توان به سمینار بربت در موزه هنرهای معاصر اصفهان که با همکاری شهرداری انجام شد اشاره کرد. حدود پنج روز پیش نیز در دانشگاه علمی کاربردی تهران سمیناری به دعوت جناب آقای کیوان ساکت داشتم و قرار است در تاریخ دوم خرداد امسال در دانشگاه میراث فرهنگی در مورد ساز بربت و تاریخچه آن سمیناری داشته باشم.

- با چه گروههایی تا کنون همکاری داشته اید

در زمانی که اصفهان بودم تقریبا با همه گروهها همکاری داشته ام و زمانی که به تهران رفتم نیز با گروههایی نظیر حلاج ، باربد ، وزیری به سرپرستی آقای ساکت کار کرده ام اما مدتی است که کار گروهی را کنار گذاشته ام زیرا اینقدر باید روی تکنوازی این ساز کار شود و این ساز را معرفی کرد که دیگر فرصتی برای کار گروهی برایم باقی نمی ماند.

- و اما برنامه آینده شما

چند کار تکنوازی دیگری دارم که به تدریج آنها را منتشر خواهم کرد و می خواهم تجربیاتی را که در مورد آموزش این ساز از کشورهای مختلف کسب کرده ام در شهر های مختلف به صورت مستر کلاس برگزار نمایم تا در آینده مدرسان خوب این ساز را در تمام ایران داشته باشیم.

- از نوازندگان داخل کشور کار چه کسانی را بهتر می پسندید

همه خوب هستند

- نوازندگان خارج کشور چطور

بنویس همه بهترند (با خنده)

- حرف آخر

با موسیقی برخورد جدی داشته باشیم. به نظر من موسیقی به هیچ وجه سرگرمی نیست و عزیزانی که موسیقی کار می کنند برنامه ریزی منظم و دقیق داشته باشند و به عنوان یک ابزار فرهنگی به آن نگاه کنند چرا که جزئی از هویت هر کشوری موسیقی آن می باشد و این مسئولیت کسانی که موسیقی کار می کنند را خیلی سنگین می کند.

 

با تشکر از استاد محترم جناب آقای ناظم پور که وقت خود را در اختیار این حقیر قرار دادند و بسیار متواضع جوابگوی سئوالات بودند. برای ایشان و دیگر عزیزانی که در داخل کشور به عنوان مشعل دار موسیقی ایران زمین و چه در عرصه بین المللی به عنوان سفیر فرهنگی کشور ما انجام وظیفه می نمایند آرزوی توفیق روز افزون داریم. با استاد ناظم پور مصاحبه دیگری در مورد چگونگی تمرین موسیقی انجام داده ام که در پست های بعدی برای استفاده همگان قرار خواهم داد.