Barbat

شرحی بر اجرای گروه زریاب به سرپرستی مجید ناظم پور

با تمام مشکلاتی که وجود داشت خود را از بندرعباس جهت دیدن اجرای گروه زریاب و تکنوازی استاد ناظم پور به تهران رساندم. بعد از ظهر 6 شهریور به سالن رودکی تالار وحدت رفتم  صندلی های اعضای گروه به همراه ساز آنها به شکل نیم دایره بر روی سن چیده شده بود. طبق قرار قبلی بخش اول تکنوازی عود (بربت)بود که راس ساعت 21 استاد ناظم پور در حالی که ساز عودی در دست داشت وارد سن شد و با تشویق حاضران بر روی جایگاه خود در جلو سن نشست.

استاد با همان لبخند همیشگی که بر لب داشت باب سخن را آغاز نمود و پس از خوشامد گویی به حضار اولین قطعه به نام تابلوی زندگی را نواخت. این قطعه که بر اساس برداشت استاد ناظم پور از مراحل مختلف زندگی انسانها ساخته شده بسیار شنیدنی بود. قطعه بعد شروع دوباره نام داشت که استاد عنوان نمود آن را به اقتباس از قطعه آستوریاس ساخته آلبنیز ساخته ام و در واقع ترجمه آن به موسیقی و فرهنگ ایران می باشد که شنیدن آن با آن آکوردهای سر میزان مرا به یاد قطعات فلامنکو با رگه های موسیقی ایرانی می انداخت.

قطعه بعد گل سرخی برای مادرم نام داشت که استاد قبل از اجرا خانه پدری خود را تصویر نمود که چگونه به همت مادر بزرگوارش با گلهای زیبا به بهشت تبدیل شده بود ولی افسوس که اکنون مادر بزرگوار ایشان به بیماری سرطان مبتلا شده و با گفتن این جمله غم عمیقی را می شد در چشمان استاد دید. استاد با اجرای این قطعه در دشتی و با لالایی هایی که زمزمه می کرد خود و حضار را برای بار دیگر به آن باغ زیبا و تخت چوبی میان آن برد و همگی گل سرخی چیدیم و تقدیم مادر بزرگوار او کردیم و از عمق وجودمان شفای این بانوی گرامی را از خداوند بزرگ خواستار شدیم.

قطعه بعد را استاد به واسطه وجود بزرگان و فلاسفه در دوران مختلف سرزمین خراسان ساخته بود که تمدن خراسان نام داشت و به زیبایی تمام توسط ایشان اجرا شد و قطعه آخر بخش نخست پرواز گنجشک از ساخته های استاد منیر بشیر بود که به نظر من استاد منیر بشیر آن را به اقتباس از پرواز زنبور ریمیسکی کورساکوف ساخته. من این قطعه را از بیش از ده نوازنده عرب که برخی از شاگردان استاد منیر بشیر بوده اند شنیده ام ولی به جرات می توانم بگویم اجرای استاد ناظم پور یکی از بهترینهاست چالاکی انگشتان ایشان در این قطعه بسیار دیدنی و شنیدنی است.

پس از استراحتی کوتاه بخش دوم که گروه نوازی گروه زریاب بود آغاز شد.استاد پس از معرفی سه ساز فراموش شده چنگ ایرانی و نقارات و بزق که همگی به همت ایشان احیاء شده به معرفی اعضای گروه پرداخت. قطعات این بخش از آلبوم راز ساحل استاد ناظم پور بود که به صورت گروهی تنظیم شده بود.اولین قطعه به پیشواز بهار نام داشت که استاد ناظم پور آن را برای نخستین بار به همسر خود که در این برنامه گروه را همراهی می کرد تقدیم کرده بود. این قطعه با اورتوری توسط خانم بهار نوروزپور با چنگ ایرانی آغاز شد که صدای آن برایم چقدر یادآور صدای قانون بود و در ادامه گروه این قطعه را گروهی اجرا نمودند. بعد از آن نوبت به تکنوازی بربت توسط آقای مهران اعظمی کیا در مایه شور و دشتی  رسید که پس از آن قطعه با یاد گذشته از ساخته های استاد ناظم پور اجرا شد.

برنامه بعد تکنوازی عود توسط آقای فرهاد ارباب شیرانی در مایه ماهور بود که پس از آن با نواختن ریتم دوازده شانزدهم توسط استاد ناظم پور بر ساز کوبه ای قطعه شادمانه آغاز شد. تکنوازی ساز های کوبه ای در میانه این قطعه بسیار زیبا و شنیدنی بود.

قطعه بعدی قصه فراق نام داشت که اجرای زیبای استاد ناظم پور آن را بسیار دلنشین کرده بود و آخرین قطعه راز ساحل بود که همگی اعضای گروه سنگ تمام گذاشتند و آنرا بسیار پر شور و هیجان اجرا کردند ولی بایستی به اجرای خانم نوروز پور که در این قطعه نقارات را می نواخت اشاره ویژه ای داشته باشم چرا که به زیبایی به مانند نوازنده درامز ریتم لنگ هفت شانزدهم را بر روی آنها اجرا می کرد.

پس از اتمام اجرا و وداع با اعضای گروه با خاطراتی شیرین راهی بندرعباس شدم  و در راه قطعات اجرا شده را در ذهن مرور می کردم و در دل آرزوی موفقیت برای تک تک اعضای گروه.

افسوس که عکسبرداری از اجرا ممنوع بود و نتوانستم این لحظات شیرین را از نگاه دوربین برای شما ثبت کنم.